We’ve updated our Terms of Use to reflect our new entity name and address. You can review the changes here.
We’ve updated our Terms of Use. You can review the changes here.

Els Pares som p​ú​blic d'un gran espectacle (2017)

by espaldamaceta

/
  • Streaming + Download

    Includes unlimited streaming via the free Bandcamp app, plus high-quality download in MP3, FLAC and more.
    Purchasable with gift card

      €7 EUR  or more

     

1.
Amor Meu 05:10
AMOR MEU I saps que has trobat el forat, amor meu, amagat on posar el teu dolor. Per tornar a ser feliç com abans, amor meu, tan feliç com abans, no fa molt. I saps que estarem més bé junts, amor meu, és veritat que plegats som millors. I tens una espina clavada, amor meu, ben profunda, ja ho sé, ja m’ho has dit. Però creus que esperant tornaran, amor meu, les garlandes de colors a l’estiu. I has après a somriure a tothom qui et trobes pel carrer, ho fas prou bé. Però es fa tard i ja arriba la nit, amor meu, i el forat es fa gran entre els dos. I t’hi estàs una estona arraulida, amor meu, ulls a un futur proper però postís, i tu hi ets i jo hi sóc però no hi som, amor meu, i no ho dius a ningú, ho vols així. Et veig molt millor ja fa un temps, amor meu, però de cop els teus ulls són rancor, i ningú el sap com jo el teu dolor, amor meu, però qui et pot salvar no sóc jo. Si et sabés ajudar, si et pogués convèncer que m’ho deixessis intentar, però no em sents al teu forat. Omplir de temps allò que ara et manca, ho has apostat tot i ara a esperar que el temps t’escombri les esperances, però ja n’ha passat i sents el forat. I demà qui sap si és que el cel amor meu. És el pou de tothom, o el desert. I potser si tinc cel i tu no amor meu serem com molts que no hi són però els veiem. AMOR MÍO 
Y sabes que has encontrado el agujero, amor mío, escondido donde poner tu dolor. Para volver a ser tan feliz como antes, amor mío, tan feliz como antes, no hace mucho. Y sabes que estaremos mejor juntos, amor mío, es verdad que juntos somos mejores. Y tienes una espina clavada amor mío, muy profunda, lo sé, ya me lo has dicho. Pero crees que esperando volverán, amor mío, las guirnaldas de colores en verano. Y has aprendido a sonreír a todo el mundo que te encuentras por la calle, lo haces bastante bien. Pero se hace tarde y llega la noche amor mío, y el agujero aumenta entre los dos, y te estás un rato acurrucada amor mío, mirando a un futuro cercano pero postizo, y tu estás y yo estoy pero no estamos amor mío, y no se lo cuentas a nadie, lo quieres así. Te veo mucho mejor hace tiempo amor mío, pero de repente en tus ojos hay rencor, y nadie como yo sabe de tu dolor, amor mío, pero quien te puede salvar no soy yo. Si te supiera ayudar, si te pudiera convencer que me dejes intentarlo, pero no me sientes en tu agujero. Llenar el tiempo con lo que te falta, lo has apostado todoy ahora a esperar a que el tiempo te barra las esperanzas, pero ya ha pasado tiempo y notas el agujero.
 Y mañana quién sabe si es que el cielo, amor mío, es el pozo de todo el mundo o el desierto. Y tal vez si tengo cielo y tu no amor mío, Seremos como muchos, que no están pero los vemos.
2.
Los padres 04:09
LOS PADRES Sí mi amor vas a tener que soñar, hoy mi amor lánzate y corre hacia el mar porque nada se nos ocurre más, sí, mi amor vas a tener que arriesgar. Hicimos trampa tantas veces por ti, hicimos trampa y conseguimos salir, suplicando
a desconocidos por ti y a los dos nos unirá hasta morir. Y fracasamos mi amor, y desde ya dejaremos de forzarte a cantar.
 Y si te volviera a aconsejar ponme lo que acabamos de grabar. Que todos nuestros consejos son batallas para los nietos, son yogures con tapa de hierro. Sufrir un gratuito deporte verdad, sufrir está al alza invierte y verás, por
tu salud mi amor yo recé, aunque Dios sabe que siempre no le fiel. Como al soldado nacido para matar te programamos para evitarte sangrar, por él lo hacemos le suelo repetir a tu madre y te subimos así. Y equivocados mi amor, sin maldad, mal te hicimos, por fin lo vemos ya, pero ahora sin nuestro amor podrás hacer lo que aún no sabes hoy. Si al mezclarte con barro puedas quitarte los lazos de dos tontos que no te escucharon. Que todos nuestros consejos
 son batallas para los nietos, son yogures con tapa de hierro.
3.
CONTEMPLAR LA BELLEZA Mira y ve belleza, tanta que se sienta, tanta que se sienta. Para y la contempla y se empapa de toda ella, se empapa de toda ella. Bien por ti, la mira y se imanta, la mira y se imanta. Imitará la cara y funciona, la despeja de nimiedades y menudencias de tantas horas, tan tontas ellas. Si se pregunta por qué le aplastará, respuesta breve si es una niña, respuesta eterna si ya no, que le sale por un riñón por cada encuesta. A quién ella mira no es singular, pero siente que bien que está con lo que le queda pese a haber perdido lo que no cuenta
ni en sus diarios, ni a sus diarios ni a su pequeña.
4.
L'ànec 03:36
L’ÀNEC I si som tots plegats qui estem mirant, potser estem espiant amb seny, esforçant-nos en pensar com conquerir el plaer a cops de cervell. Però tornarà el record d’alguna errada, que va allunyar a algú a qui estimàvem, i s’obrirà pas sense cap mena de pietat; I tornaran, aquelles pors que ens silenciaven mantenint-nos aferrats amb força al camí. Camí de petites grans promeses, amb clàusula d’acotar el cap, per no veure que hi ha altres cims a on pujar; i ens temptin destins del tot incorrectes, i cadenes fetes de llibertat. Però hi ha qui salta com un ànec, i viu sense cap elegància, i sense fer cas dels nostres ulls que el jutgen cruels; crueltat, que surt de les esperances i els desitjos més amagats. I així els anys van passant amb pressa, les cruïlles queden enrere, i ens repetim que ja no té sentit dubtar; ni deixar de fer com fa la majoria, que avança fent veure que sap on va. Però hi ha qui salta com un ànec, i ens encomana una esperança, i ens fa pensar en un destí diferent; per un moment ens deixem anar i testem la vida, ai, que hauria pogut ser. (Sabem que tot és mentida però només la gran mentida ens calma i així es va esgotant la vida però potser ens reencarnarem en ànec). Ho sabem. EL PATO 
Y si somos todos juntos quienes estamos mirando, tal vez estamos espiando con sentido común, esforzándonos en pensar cómo conquistar el placer a golpes de cerebro. Pero volverá el recuerdo de algún error, que alejó a alguien que queríamos, y se abrirá camino sin ningún tipo de piedad;
y volverán, aquellos miedos que nos silenciaban manteniéndonos abrazados con fuerza al camino. Camino de pequeñas grandes promesas, con cláusula de bajar la cabeza, para no ver que hay otras cimas donde subir; y nos tienten destinos totalmente incorrectos y cadenas hechas de libertad. Pero hay quien salta como un pato y vive sin elegancia alguna y sin hacer caso de nuestros ojos que lo juzgan crueles; crueldad que sale de las esperanzas y los deseos más escondidos. Y así 
los años pasan con prisa, los cruces quedan atrás y nos repetimos que ya no tiene sentido dudar, ni dejar de hacer como la mayoría que avanza simulando que sabe donde va.
 Pero hay quien salta como un pato, y nos contagia una esperanza, y nos hace pensar en un destino diferente; por un momento nos dejamos ir y probamos la vida, ay, que podría haber sido. (Sabemos que todo es mentira, pero solo la gran mentira nos calma, y así se agota la vida pero quizás nos reencarnemos en pato). Lo sabemos.
5.
La noticia 03:43
LA NOTICIA Algo sucedió y la gravedad se palpa, verano a pleno sol y los cristales se empañan, una lluvia fría y constante va a calar, una lluvia fría y constante va a calar.
 El azar eligió y hay alguien que se ha ido, otros quedarán a lidiar con el vacío, se acordará que nada (más) se pudo hacer pero la culpa ya ha empezado a remorder. ¿Quién murmurará sobre culpas e imprudencias? ¿Quién repetirá trivialidades huecas? ¿Quién se hará el experto en la respuesta emocional? ¿Quién por tener miedo a hacer más daño callará? Ante el absurdo angustiante teorizar nos calma en parte. Algo sucedió y la gravedad se palpa, verano a pleno sol y los cristales se empañan, con crueldad la noticia crecerá, con crueldad la noticia crecerá. El azar eligió sin pensar en el pasado, y sin evaluar ni inocencias ni pecados, se acordará que ella no merece sufrir. “Hace unos meses parecía tan feliz!”. Ante el absurdo angustiante, teorizar nos calma en parte. ¿Quién competirá en apiadarse de ella? ¿Quién la olvidará al caer las hojas secas? Palabras diferentes la lastiman por igual, miradas diferentes la lastiman por igual.
6.
Nil 03:36
NIL El mirarte reír y notarte cambiar me suele despertar de una gran bofetada. De ese sueño de aprender a dejar reposar ese estéril afán de colgarme medallas. Pequeñas, que se acabarán, no puedo ni pensar en tener que confesar que no he dado la talla. Y empiezas a caminar y toda tu ilusión pide mi mano a través de una pantalla. Culpable, en otra ciudad antes de tocar por lo que me pierdo pienso en tirar la toalla. Y fliparé con tu curiosidad por haber descubierto un trozo de papel sucio tirado en el suelo. Y por ese juego de esconderme y salir, no te cansas jamás, y yo jamás te lo niego. Tardaré días en volver, hoy podría salir pero me sobra edad y mi cabeza no para.
 Si reparas en mí cuando acabe de llegar y vienes una vez más contento a buscar tu abrazo, podré un minuto olvidar lo que he dejado atrás por conquistar para estar a tu lado. Tan solo quieres jugar y con un coscorrón inocente en la sien en mi tiempo sacrificado, un pequeño dolor de más, que he de disimular, tu solo quieres seguir y no entiendes mi enfado. Sé que exiges poco al ser pequeño pero soy miedoso y te he entregado mis sueños. Si reparas en mí cuando acabe de llegar y vienes una vez más contento a buscar tu abrazo, podré un minuto olvidar lo que he dejado atrás por conquistar para estar a tu lado.
7.
Jan 03:11
JAN Y por primera vez veré que claro que es posible si en calma me mantengo y te canto, y te canto.
 Y al verme sonreír veré que no hay besos sin ratos jugando a ser el lobo que sopla, que sopla. Tres casas para poder comer esperando con anhelo ver como se me incendia el trasero, el trasero. Si te ríes sigo un rato actuando y dando saltos. Y te canté una canción ayer, que me perseguía obsesionado como siempre, en un cambio, en un cambio. Percutiendo tus muslos como si fueras la batería, si paro me dices más, y sigo, y sigo. Hasta que tu madre ya no aguanta más y me sugiere que lo deje con el tacto de un erizo, y se marcha, y se marcha resoplando y susurrando no sé cómo lo aguanto. Pero el rubio vuelve a pedir más, y sigo con el ritmo de la melodía sin letra, aún sin letra, aún sin letra. Y continúo buscando el compás, y lo grabo con el móvil y al rato me doy cuenta que es raro, que es raro. Raro que no te quejes más y veo que no te mueves, tienes los ojos cerrados ya duermes, ya duermes tan profundo y tan tierno que aquí me quedo un rato y se me duermen los brazos.
8.
Oh papa 03:59
OH PAPA Parlo de qui diu sempre: Ànim valent, poc falta! Tu lluita amb força i tira, mira endavant, treballa. 
Sé que pots fer-ho, ara. I naltros a la batalla, que sí ho faré, va calla, Però tu al davant, quin papa! Constant. Parlaré d’aquell qui ens deia: ànim valents, poc falta! Heu de lluitar canalla, mira endavant, treballa. Vinga que pots fill, ara. I naltros a la batalla, i ara què faré, papa? Si noto el mal que et palpa, de nou. He vist la por mirar-me als teus ulls abans rialla. I ara no saps que dir-me i m’he espantat, oh papa! Però entenc sense ràbia que el teu dolor ara campa pel cos que jo escoltava en dormir a la teva falda, abans. No saps que et passa papa i jo tampoc, ho sento. El temps ara s’eixampla i vols animar-me encara, com sempre intentaves, com t’han vist tots els altres mirant tot el que passa amb humor i entusiasme, xerrant. Parlo de qui diu sempre: Ànim valent, poc falta! Tu lluita amb força i tira, mira endavant, treballa. Sé que pots fer-ho ara. I naltros a la batalla, que sí ho faré va calla, i tu al davant, quin papa! Constant. Com t’han vist tots els altres, com t’he vist jo quan parles mires tot el que et passa amb humor i entusiasme, xerrant. OH PAPA 
Hablo de quien siempre dice: Ánimo valiente, falta poco! Tu lucha con fuerza y tira, mira adelante, trabaja. Sé que puedes hacerlo, ahora. Y nosotros al combate, que si que lo haré, venga, calla, pero
tu delante, vaya papá! constante. Hablaré de quien nos decía: Ánimo valientes, falta poco! Tenéis que luchar chiquillos, mira para delante, trabaja. Venga, que puedes hijo, ahora. Y nosotros al combate, ¿y ahora que haré, papá? Si noto el dolor que te palpa, de nuevo. He visto el miedo mirarme en tus ojos antes risa. Y ahora no sabes que decirme y me he asustado, oh papá! Pero entiendo sin rabia que tu dolor ahora se mueve por el cuerpo que yo escuchaba al dormir en tu regazo, antes. No sabes que te pasa, papá. y yo tampoco, lo siento.
 El tiempo ahora se expande y quieres animarme aún, como siempre intentabas, como te han visto los demás mirando lo que te pasa con humor y entusiasmo, hablando Hablo de quien dice siempre: Ànimo valiente, poco falta! Tú lucha con fuerza y tira mira hacia delante, trabaja. Sé que puedes hacerlo ahora. Y nosotros al combate, que sí que lo haré, venga calla, y tu delante, vaya papá! Constante. Como te han visto todos los otros, como te he visto cuando hablas miras todo lo que te pasa con humor y entusiasmo, hablando.
9.
Gira atrás 07:23
GIRA ATRÁS Ayer, estando aún sudados alguien se acerca con cuidado, y golpea un hombro con suavidad, para agradecer a los tres que tras semanas, poniendo el disco cada mañana, en el directo haya disfrutado barbaridad. Sin sospechar que tras la charla la tensión aún se palpaba, que aunque suenen compenetrados ya no es igual, tras una gira de desencantos palabras de aliento de extraños ya no son lo que pretenden significar, y aunque aún resuenen los aplausos algunos se siguen planteando el abandonar. Anteayer, resaca de teloneros con un público pasando el tiempo en una sala llena a rebosar que los ignoró, y de vuelta a la carretera hartos de forzar sonrisas nunca el camino a casa supo tan mal.
 Y en un bar de carretera lo que empezó en insulsa charla acabó en una votación, por abandonar, pero al no haber consenso, se aplaza hasta el próximo ensayo tal vez algo de descanso les siente bien recordar todo el trabajo hecho y volver a recuperar la ilusión de ayer. Un concierto más, ruega otra oportunidad, cree que todo va a cambiar. Gira hacia atrás, hará casi tres semanas primer concierto esta vez en casa, alguien que lanza un sujetador, y al acabar, el público que se aglomera que casi sin discos los deja verlo como señal de triunfo es la tentación. Algunos eran amigos suyos, otros asiduos a los conciertos, otros venían por el alcohol, y el que sabe bien,el estilo que ahora más vende les certifi ca que suenan raro, y es verdad que hay que ser raro si señor, para soñar que con este disco podrán los tres holgadamente vivir del rock. Un concierto más, ruega otra oportunidad cree que todo va a cambiar. A no ser que sea mucha molestia escuchad como empezó todo, cuando el más alto preguntó, por curiosidad, por un ritmo de aros y caja de un grupo sin bajo que le encantaba, convencido que lo habían grabado dos. Quedan en un local cercano, el batería gana la apuesta, el otro le anima a rescatar las ganas de ayer, y el que golpea le va soltando con cansina insistencia con un buen bajo las canciones suenan mejor. Los recuerdos siempre matizan las ilusiones cicatrizadas que quedan hoy. Hoy no hay más que escuchar y hablar, no hay más, pues somos tres, mi vida. Esperar, un silencio y decir que es mi vida. Hoy no hay más que escuchar y hablar, no hay más, pues somos tres, mi vida.
10.
DELATA EL SUDOR Digo saber saltarme cualquier convención que se interponga y mostrarme como soy sin seguir normas pero delata el sudor. Pienso en mis comisuras fundidas por timidez, mientras las miras tus ojos quieren creer que son capaces de hacer la magia nacer. Abandonado a la duda recurro al manual de romper silencio
con una charla trivial y bromas vacías nacidas para olvidar.
 Suelto bobadas cursis y me quiero retractar pero tu mientes y las quieres aceptar yo te imagino, burlándote al recordar. Cumplo cada palabra que lanzo sin meditar a tus oídos que me parecen buscar entre mi ruido algo que aliente soñar. Cuando mis posesiones son huérfanas para mi, meras colecciones que ya no quiero seguir, ahí me descubro enamorado de ti. Todo lo que hay nadie llega verlo. Gracias al sudor que te delata quien soy la comedia ya acabó y se seca entre los dos.
11.
El olivo 04:57
EL OLIVO Cuando un vendaval de dudas desnude otra vez todo lo andado tardaré muy poco en irme, huyendo sí. ¿Y cómo si no iba a ser? Hablamos de mí. Perdón por no despedirme, perdón por no necesitaros aunque os siga queriendo demasiado, para aceptar que no voy a luchar por el que ha sido mi lugar a vuestro lado. Miro atrás, huyendo, sí, sé que beneficié, también sé bien que os dañé y lo siento. Cuando llegue el día y llegará que mi estómago se niegue a digerir lo que le doy, tardaré muy poco en irme, volviendo sí, hasta donde podamos llegar a perdonarnos. Miro atrás huyendo, sí, sé que beneficié, también sé bien que os dañé y lo siento. Os querré reemplazar y buscaré algo que se parezca al que fue mi lugar, y todo lo que pudo haber sido. Despacio me convertiré en el viejo olivo transplantado una mañana en el centro de una nueva rotonda. Cuando un nuevo vendaval de dudas y recuerdos muestre la libertad como un mero espejismo, maldeciré todos los pasos dados, contradiciéndome, al mirar el abismo. Cuando un nuevo vendaval de dudas y recuerdos muestre la libertad como un mero espejismo, maldeciré todos los pasos dados, contradiciéndome, al mirar el abismo.
12.
TENIM LA NOSTRA PLAÇA No hi ha res com conèixer un àngel, l’has trobat i ens dius que és tan blanca, i és veritat que els ulls et brillen com abans. L’has trobat una matinada i de nou ara t’engalanes, com abans, ara rius i somrius com abans. És tan gran, la veig i no és blanca, ni s’apropa a com ens la narraves, és igual, ara de nou somrius com abans.
 Vols quedar aviat a la plaça quan abans no sorties de casa, com abans, després de conèixer el mussol. El mussol era gris i mirava amb els ulls d’un ésser amb ràbia i va marxar, i la buscaves per tots el racons. Fins que et vas tancar
a dins de casa, et vas tancar pensant que era teva la raó que el mussol fes de mussol. I patim perquè el teu àngel sap volar i potser passa que volar li faci més gràcia que estimar. Però tranquil tenim la nostra plaça, et portarem amb naltros de viatge com abans, abans que l’àngel hagués arribat. TENEMOS NUESTRA PLAZA 
No hay nada como conocer un ángel, lo has encontrado y nos dices que es tan blanca, y es verdad que tus ojos te brillan como antes. La encontraste una madrugada y de nuevo ahora te engalanas, como antes, ahora ríes y sonríes como antes. Es tan grande, la miro y no es blanca, ni se acerca
a como nos la describías, da igual, ahora de nuevo sonríes como antes. Quieres quedar temprano en la plaza, cuando antes no salías de casa, como antes, después de conocer el búho.
 El búho era gris y miraba, con los ojos de un ser con rabia y se fue, y la buscabas por todas partes. Hasta que te cerraste dentro de casa, te encerraste pensando que era tuya la razón de que el búho hiciese de búho. Y sufrimos porque tu ángel sabe volar y tal vez pase que volar lo prefiera a quererte. Pero tranquilo, tenemos nuestra plaza, te llevaremos con nosotros de viaje, como antes, antes que el ángel hubiese llegado.
13.
EL DEL MERECHANDASING Fueron con tanta antelación por así tener más tiempo para charlar, y recordar aquellas veces que se habían sonreído al acudir a conciertos similares, sin apenas conocerse, y repetir melodías y estribillos de grupos desconocidos. Todo en su lugar, todo encajaba en su historia y en un amplio futuro por explotar. Y en tu abrazo me quedo. Cuando nos damos cuenta que llega el final te vuelvo
 a abrazar con ternura y con miedo. Y justo un momento atrás la banda en el escenario era todo humor, nadie se paraba a pensar en las prisas y miserias del mundo real. Tan lejos a un par de puertas de aquellos saltos y gritos de complicidad, y el tipo de los cedés tranquilo con su cerveza en la parte de atrás. Se fijó en aquel abrazo y envidió aquella sonrisa de felicidad. Y en tu abrazo me quedo.
 Cuando nos damos cuenta que llega el final te vuelvo a abrazar, y todo lo inunda el miedo. El odio irrumpió de golpe sin sentido e implacable impuso el final, y él
 se olvidó de las ventas mientras los cedés caían solo pudo pensar en su billete de vuelta que había guardado en el hotel para regresar a casa donde esperaban los que iban a sufrir por él. Y pensó en los abrazos que intuía con tristeza que no iba a tener.
14.
L'àngel 04:15
L’ÀNGEL Si us plau no cal que baixis per mi que enyorant-me no veus que ja no pateixo. Busca un espai apartat per recordar-me un ratet i després vés a córrer. He estat amb el cap acotat però torno a fer el ximplet i tinc gent que s’ho escolta. Ja pots seguir ben lluny d’aquí fes-me cas i veure’m que hi ha més de mil coses. Coses per quan sigui el moment de tornar a mirar-nos als ulls rient i confessar-nos intimitats. És cert, no t’ho vull amagar, que vaig estar un temps tovet tu ja em deus entendre. Però si us plau no pateixis per mi ja no cauré mai més tinc nens i una pilota. Recordo allò que t’agrada més, els costums que sols fer on sigui que ara habitis. Veig que baixaràs igualment, una estoneta i prou que tenim vides pròpies. Genial poder sentir-te de nou, i recordar-te com ets que tenim més de mil coses. Coses per quan sigui el moment de tornar a mirar-nos als ulls rient i confessar-nos intimitats. Ara els meus postulats anteriors pendents de tothom són records que fan gràcia. Ara que hem tornat a parlar i ja sé que et trobes bé ara ni jo pateixo. I quan tinguem ganes tots dos em tocarà a mi pujar a veure casa teva. I si us plau tampoc m’ho expliquis tot avui, per quan tornem a quedar guardat dos o tres coses coses. Coses per quan sigui el moment de tornar a mirar-nos als ulls rient i confessar-nos intimitats. EL ÁNGEL 
Por favor, no hace falta que bajes por mi, que añorándome no ves que ya no sufro. Busca un lugar apartado para recordarme un momento y después vé a correr. He estado con la cabeza gacha pero vuelvo a hacer el tonto y hay gente que me escucha. Puedes seguir lejos de aquí, hazme caso
y verás que hay más de mil cosas. Cosas para cuando sea el momento de volver a mirarnos a los ojos riendo y confesarnos intimidades. Es cierto, no te lo quiero esconder, estuve un tiempo blandito, ya sabes de que hablo. Pero por favor, no sufras por mí, no voy a caer más, tengo niños y una pelota. Recuerdo aquello que te gusta más, tus costumbres habituales allà donde vivas. Veo que igualmente bajarás, un rato y ya está que tenemos vidas propias. Genial escucharte de nuevo y recordarte como eres que tenemos más de mil cosas. Cosas para cuando sea el momento de
volver a miranos a los ojos riendo y confesarnos intimidades. Ahora mis postulados anteriores pendientes de los demás son recuerdos que hacen gracia. Ahora que hemos vuelto a hablar y sé que ya te encuentras bien ahora ya ni sufro. Y cuando tengamos ganas los dos me tocará a mi subir a ver tu casa. Y por favor tampoco me lo expliques todo hoy, para cuando volvamos a quedar guárdate dos o tres cosas. Cosas para cuando sea el momento de volver a mirarnos a los ojos riendo y confesarnos intimidades.

credits

released January 8, 2017

license

all rights reserved

tags

about

espaldamaceta Tarragona, Spain

contact / help

Contact espaldamaceta

Streaming and
Download help

Report this album or account

If you like espaldamaceta, you may also like: